เราอยากรักษาสุขภาพ… แต่เลือกไปคาเฟ่มากกว่าไปออกกำลังกาย
เราอยากหาอาชีพเสริม… แต่เลือกเลื่อนโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อยมากกว่าศึกษาบางสิ่ง
เราอยากเก่งภาษา… แต่เลือกอ่านข่าวดาราเลิกกัน
…ก็เพราะเราชอบทำสิ่งเหล่านั้นมากกว่าแค่นั้นเอง…

ก่อนที่จะเขียนบทความนี้ คือตอนกำลังเปิด to do list รายการที่ต้องทำของตัวเองว่าต้องทำอะไรบ้าง การเขียนบทความก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่พอเทียบกับรายการอื่น ๆ เป็นอะไรที่ไม่เร่งด่วน (Not Urgent) มีงานที่ย่อมต้องมาก่อนและสำคัญกว่า ทว่ารู้สึกยังไม่อยากลุกไปทำเอาเสียเลย อยากเขียนให้จบสักบทความหนึ่งก่อน (มีเขียนค้างไว้เพียบ) ชั่วขณะเดียวกันนี้เองก็บันดาลให้เกิดบทความนี้ขึ้นมาว่า “เพราะสิ่งที่ชอบทำ บางทีมันไม่ใช่ สิ่งที่ต้องทำ” ก็ในเมื่อมีงานที่ควรต้องเคลียให้จบไปก่อน เปรียบการที่ถ้าผมยังไม่เขียนบทความ ก็ไม่มีใครมาด่ามาว่าอะไร ต่อให้เขียนเสร็จก็ใช่ว่าคนจะมารีบอ่าน 😅 แต่ใจก็ดันเรียกร้องให้เลือกทำสิ่งที่ชอบมากกว่าสิ่งที่ต้องทำ เราหลายคนคงเคยพ่ายแพ้ต่อภาวะเช่นนี้…. สล็อตออนไลน์

นี่คือสิ่งหนึ่งที่อยากจะเตือนใจ โดยใช้ตัวเองที่กำลังเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีมาชวนให้คิด อันที่จริง ผมก็ตัดสินใจเลือกที่จะลุกไปเตรียมงานที่ต้องทำแล้ว เพียงแต่กลัวลืมเรื่องราวที่คิดได้เรื่องนี้ จึงเลือกมาเขียนก่อน ยังดีที่ “การเตรียมงาน” กับ “เขียนบทความ” ของผมอยู่ใน to do list ทั้งคู่ มันจึงมีโอกาสที่จะสำเร็จทั้ง สิ่งที่ชอบทำ และต้องทำในวันนี้ แต่หลายคนไม่ได้เป็นเช่นนี้ เลือกแค่ไปทำสิ่งที่ไม่จำเป็น ไม่ได้อยู่ในแผน หรือที่จริงไม่เคยวางแผน แค่ชอบทำสิ่งนี้มากกว่าอีกอย่างก็เท่านั้น ไม่ว่ามันจะสบายกว่า สนุกกว่า หรือเหนื่อยน้อยกว่า แต่ผลลัพธ์แท้จริง ๆ มันแย่กว่า โดยอย่างยิ่งเมื่อสิ่งนั้นมันไม่ได้เป็นสาระอันใด..

ใด ๆ ก็ตามการที่ผมมาใช้เวลาเขียนบทความสั้น ๆ นี้ออกไป แล้วใครที่ไม่ได้จงใจมาอ่านก็หวังว่าจะไม่เป็นการเสียเวลา ได้มุมคิดกลับไป เพราะมันคงพอเตือนสติให้รีบย้อนกลับไปทำอะไรที่สำคัญเสีย เลิกดูเว็บไซต์ หรือไถเลื่อนมือถือต่อจากนี้โดยไม่ได้อะไรขึ้นมา…

เหตุผลที่คนเรายังไม่ใกล้ความสำเร็จ ไม่ใช่เพราะบางเรื่องมันยาก แต่แค่เอาชนะใจตัวเองไม่ค่อยจะได้เท่านั้น ทำแต่สิ่งที่ชอบ ไม่ทำในสิ่งที่จำเป็น หรือสิ่งที่สำคัญ ผมก็เช่นกัน รีบเขียนจบแล้วขอรีบไปเตรียมงานก่อนนะครับหางจิ้งจกขาดได้ มันไม่ตาย ไม่เรียกว่าพิการ บางสิ่งในชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราขาดมันได้ ไม่ตาย แต่หากเมื่อใดที่เรายึดติดไม่ยอมปล่อยไป ก็คงคล้ายเมื่อถึงเวลาสำคัญ แล้วจิ้งจกนั้นไม่ยอมตัดหางตัวเอง…

คงเคยเห็นกัน บางครั้งที่จิ้งจก หรือสัตว์เลื้อยคลานประเภทกิ้งก่า มันไปไหนมาไหนโดยไม่มีหาง หลายคนทราบดีว่านี่มันอาจเพิ่งรอดตายมา เพราะสัตว์เหล่านี้มีความสามารถพิเศษในการเอาตัวรอดจากสัตว์นักล่าอื่น ๆ ด้วยการสลัดหางทิ้งไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

อันที่จริงแม้หางจะงอกได้ใหม่ แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนเดิมเสียทีเดียว เพราะนอกจากต้องใช้เวลาแล้ว ยังมีผลต่อการเจริญเติบโต รวมถึงมีผลทางร่างกายบางอย่างที่แตกต่างกันไป แต่มันคงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับต้องเสียชีวิตไปเลย…

มนุษย์แม้ไม่มีหางที่งอกใหม่ได้ แต่กลับยึดติดหลายสิ่งยิ่งกว่าหางของจิ้งจกเสียอีก ทั้งที่อาจไม่ใช่ส่วนสำคัญของชีวิต อีกทั้งบางสิ่งที่ต้องเสียไปนั้น หากยังมีชีวิต เราอาจสร้างสิ่งนั้นได้ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ

ไม่ว่าจะเสียแฟน, เสียเงิน, เสียงาน, เสียศักดิ์ศรี แม้กระทั่งเสียเวลา เหล่านี้เราสร้างได้ เปลี่ยนได้ หาใหม่ได้ และเริ่มใหม่ ที่อาจดีกว่าเดิมได้ทั้งสิ้น…เพียงแต่หลายคนไม่ยอมตัด ไม่ยอมปล่อย ยึดไว้ ลากไป แบกไปจนตาย ทั้งที่มันไม่ใช่อวัยวะ หรือส่วนหนึ่งของเราตอนเกิดมาแท้ ๆบางทีคนเราจะอยากมีหางที่มองไม่เห็น แล้วหลุดไม่ได้ ตัดไม่ได้ไปทำไมกัน?